Banyuhay

Magsisimulang gumising

ang uod mula sa kanyang

itlog na wala namang punlo.

 

Hahanapin ang kututuran

sa umiikot na kalikasan.

 

Kakain at mahuhulog,

pipilitin bumangon at

lalamon; mahuhulog —

 

Muli. Unti-unti

ay malilinawan.

 

Mabubusog hindi

lamang ang tiyan kundi

pati na rin ang isipan.

 

Ang kaalaman.

Ang kamalayan.

 

Mag-iipon ng sapat

na panahon, ng lakas

ng loob.

 

Pagbibigyan ang

panibagong yugto ng buhay.

 

Bilang utang ay paninindigan

ang responsibilidad. Magbata,

magtiis — mangarap.

 

Sa kukun magkukulong,

magsasayang ng panahon

sa dilim at kalungkutan.

 

Magninilay-nilay sa

pag-usbong.

 

Magbubulay-bulayan sa

kawalang-katiyakan ng

pagbabalik ng buhay.

 

At hindi na nga

magbabalik.

 

Mamamatay ngunit hindi

mawawalan ng pulso. Hahakbang

sa bagong baitang —

 

Kahit hindi na muling

lalakad.

 

Patuloy na kakain;

hindi na muling

mahuhulog.

 

Sa pagdampi muli ng

liwanag sa paningin,

 

Isisilang ang

kakaibang kagandahan,

natatanging misteryo.

 

Isang nilalang na

patunay ng purong kagalakan.

 

Magpupugay ang mga

bulaklak, habang nakaabang

ang mga palaka.

 

Magsasaboy ng ngiti sa

buong kalikasan.

 

Mataas man ang

lipad, subalit

dadapo pa rin sa lupa.

 

Kaya’t walang makalilimot

sa pagaspas ng paru-paro.